เชื่อว่าหลายท่านคงอยากให้เวลาเราไปตรวจที่รพ.อื่นที่เราไม่ได้เป็นคนไข้ประจำ ประวัติการรักษาและข้อมูลทางการแพทย์ต่าง ๆ ตามไปที่รพ.โดยอัตโนมัติ และหลายท่านคงสงสัยว่าทำไมมันถึงไม่เกิดเสียที ทั้ง ๆ ที่เทคโนโลยีด้านการสื่อสารก็พัฒนามาไกลแล้ว อุตสาหกรรมอื่น ๆ ก็ส่งข้อมูลข้ามจังหวัด ข้ามประเทศได้ ไม่เห็นมีปัญหา ทำไมใน Healthcare ถึงทำแบบเดียวกันไม่ได้เสียที?
การส่งข้อมูลระหว่างระบบไอทีที่ต่างกัน โดยหวังทั้งสองระบบนี้จะทำงานประสานกันได้ถูกต้อง เรียกว่า Interoperability ครับ (อันนี้ไม่ใช่ official definition นะครับ) ซึ่งมันมีหลายระดับและมีความยากของมันอยู่ จึงเป็นที่มาของ blog นี้ครับ (หากท่านใดสนใจในแง่ประโยชน์ของ Health Information Exchange (HIE) แบบมี framework เป็นเรื่องเป็นราว ลองค้นคำว่า Learning Health System ดูครับ)
ยาวไปไม่อ่าน
- เราต้องมี standard เพื่อลดความจำเป็นในการ custom ระบบทุกครั้งเวลาเชื่อมต่อข้อมูลกันระหว่าง 2 ระบบ
- Interoperability มี 3 ระดับ ต่อกันเฉย ๆ เรียก Foundational ต่อกันแบบมีโครงสร้างเรียก Structural (syntactic) ต่อกันแบบเข้าใจความหมายตรงกันเรียก Semantic
- HL7 v2 เป็น healthcare messaging standard ที่ใช้เยอะที่สุดในโลก
- จะไปถึง semantic interoperability ได้ต้องมี 1) reference information model 2) terminology/classification system
- SNOMED-CT เป็น medical terminology ที่ใหญ่ที่สุดในโลก และใช้ในโปรเจคท์ต่าง ๆ มากมาย
- HL7 v3 มีส่วนประกอบหลัก 3 ส่วน (RIM, messaging, CDA) HL7 RIM เป็น information model , v3 messaging กะให้ใช้แทน v2 แต่ล้มเหลว, HL7 CDA คนใช้พอสมควร ส่วนหนึ่งเพราะ Meaningful Use ดัน
- HL7 FHIR เป็นน้องใหม่ไฟแรง ที่ทุกคนคาดหวังว่าจะเป็น standard ของยุคหน้า
- OpenEHR เป็น architecture framework ที่ใช้เยอะในยุโรปและหลาย ๆ ประเทศ
- ผมคิดว่า healthcare interoperability ในไทยคงอีกนานกว่าจะเกิด เพราะหลาย ๆ ปัจจัย
- SMEs และ Startups สาย healthcare ก็ดู ๆ เรื่องพวกนี้ไว้บ้างก็ดีครับ แต่ยังไม่ได้เร่งด่วนว่าต้อง implement
