มาต่อกันที่ PART 2 ครับ หลังจาก PART 1 เป็น 4 วันแรกที่โซล PART นี้จะเป็นรอบ ๆ โซล คือ DMZ และเกาะนามิ หลังจากนั้นก็ไปควังจูและปูซานต่อครับ
17 ต.ค. 66: DMZ
Demilitarized Zone (DMZ) คือบริเวณที่เป็นพรมแดนระหว่างเกาหลีเหนือกับเกาหลีใต้ คือในทางเทคนิคนี่ ทั้งสองประเทศเขายังทำสงครามเกาหลีกันอยู่นะครับ แค่เขาอยู่ในสัญญาหยุดยิง ดังนั้นโซน DMZ นี่ก็คือเขตปลอดทหารที่เป็นกันชนระหว่างสองประเทศครับ ก็น่าสนใจว่าเกาหลีใต้ก็ทำเป็นแหล่งท่องเที่ยวหาเงินซะงั้น 55
เกร็ดเล็กเกร็ดน้อยก็คือ จริง ๆ ตอนสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่สอง เกาหลีจนมาก ๆ แต่เกาหลีเหนือเจริญกว่าเกาหลีใต้ครับ ตอนนั้นก็เลยจะบุกมายึดเกาหลีใต้ให้รวมเป็นประเทศเดียวเสียเลย และก็ประสบความสำเร็จค่อนข้างมาก ตีเกาหลีใต้จนถอยร่นลงไปถึงปูซาน แต่พอดีพี่ใหญ่อเมริกาเข้ามาช่วยทิ้งระเบิดใส่เกาหลีเหนืออย่างหนักจนยอมถอยกลับประเทศและเซ็นสัญญาหยุดยิงกันไป แต่ความพยายามจะรวมประเทศก็ไม่เคยสิ้นสุด ถึงขนาดมีการแอบขุดอุโมงลักลอบเข้ามาในเกาหลีใต้ เท่าที่เจอปัจจุบันมี 4 แห่งครับ ในทริปนี้เราก็ได้ไปดูมาเหมือนกัน แต่เกาหลีเหนือก็ปฏิเสธว่าไม่ได้ขุดตลอด ก็ตลกดีครับ
ในการไป DMZ นี้เราใช้บริการของ Seoul City Tour สาเหตุที่เลือกเจ้านี้เพราะเขาวางโบรชัวร์ไว้โรงแรม แค่นี้เลยครับ 555 ราคาค่าทัวร์ 80,000 วอนต่อคน เขามารับถึงที่โรงแรมเลยครับ แต่จะมาส่งที่ศาลากลาง Seoul City Hall
ในการทัวร์ DMZ นี้จะเป็นการเที่ยวที่เมืองพาจู (Paju) ซึ่งทางผู้จัดเริ่มต้นทัวร์ที่สวนอิมจินกัก (Imjingak park) ซึ่งข้างในเหมือนเป็นจุดลงทะเบียนซักอย่าง และก็มีร้านอาหารขาย บริเวณรอบ ๆ ก็จะมีรูปปั้น สะพาน ทางรถไฟที่เคยเชื่อมไปเกาหลีเหนือ ฯลฯ จากนั้นไปหอสังเกตการณ์โดรา (Dora Observatory) และจบทริปที่อุโมงที่ 3 (third tunnel)
ปกติทัวร์นี้จะพาไปที่ปันมุนจอม (Panmumjom) ซึ่งเป็นพื้นที่ในเขต Joint Security Area (JSA) ด้วย ที่เป็นอาคารสีฟ้า ๆ มีทหารคุมที่คนชอบถ่ายรูปมา เป็นจุดที่ติดเกาหลีเหนือเลย แต่ว่าตั้งแต่โควิดเป็นต้นมาเขาก็ไม่เปิดให้เข้าแล้ว เลยอดเลย
สวนสาธารณะยออึยโด (Yeouido park)
ปิดท้ายวันว่าจะไปนั่งเรือล่องแม่น้ำฮันเล่นกัน ก็เลยไปที่สวนยออึยโด แต่ไปเจอช่วงปิดปรับปรุงเรือพอดี เลยอดเลย
18 ต.ค. 66: เกาะนามิ
วันนี้ไปเกาะนามิกัน ต้องนั่งรถไฟออกไปห่างจากโซลประมาณ 1 ชั่วโมง แล้วตอนเย็นก็เดินทางไปควังจูต่อ แอบลุ้นเหมือนกันนะครับเกือบไม่ทัน ถ้ามีรอบหน้าอาจจะควรไปเกาะตั้งแต่เช้าหน่อย อันนี้เราไปกันบ่ายเลย 😆
จากนั้นเราก็นั่งเรือกลับไปที่ท่าเรือ กลับไปที่โซล กลับไปเอากระเป๋าที่โรงแรม (น่าจะฝากไว้ที่สถานีแต่แรก อันนี้ก็พลาดไป) จากนั้นก็รอเดินทางต่อไปควังจู เหมือนจะได้ไปเที่ยวสุดท้ายพอดี ที่ควังจูนี้เราพักที่โรงแรม Utop Boutique Hotel โดยรวมก็โอเคเช่นกันครับ มีเครื่องซักผ้าให้ในห้องด้วย แต่ไม่น่าจะแห้งทัน 55
19 ต.ค. 66: ควังจู
ควังจูนี่เป็นเมืองที่คนไทยอาจไม่ค่อยไปเที่ยว และจริง ๆ ก็ดูไม่ค่อยมีอะไร 555 แต่ความสำคัญคือเป็นเมืองที่มีประวัติศาสตร์ด้านการเรียกร้องประชาธิปไตย เคยเกิดโศกนาฏกรรมการสังหารหมู่ แต่สิ่งเหล่านี้ก็เป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้เกาหลีใต้ข้ามพ้นจากเผด็จการมาสู่ประชาธิปไตยได้ มีหนังและซีรีย์หลายเรื่องที่มีฉากหลังเป็นเหตุการณ์นี้เช่นกัน ท่านใดสนใจลองดูในบทความนี้ครับ เมืองนี้ยังเป็นที่ตั้งของมูลนิธิ 18 พฤษภารำลึกของเกาหลีใต้ ซึ่งเป็นผู้มอบรางวัลควังจูเพื่อสิทธิมนุษยชน ที่ผ่านมาคนไทยก็มี คุณอังคณา นีละไพจิตร, คุณไผ่ ดาวดินและคุณอานนท์ นำภาที่ได้รางวัลนี้
อนุสาวรีย์ 5·18 (5·18 Memorial Park)
เป็นอนุสรณ์เพื่อรำลึกถึงเหตุการณ์การสังหารหมู่ ณ วันที่ 18 พฤษภาคม 1980
ศูนย์วัฒนธรรมเอเชีย (Asia Culture Center)
เนื่องจากไม่รู้จะไปไหนต่อ เราเลยไปต่อกันที่นี่ครับ เหมือนจะเป็นที่เอาไว้ศึกษาแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมเอเชีย
หลังจากนั้นเราก็เดินทางต่อไปที่ปูซาน ซึ่งต้องนั่งรถบัสไป ใช้เวลา 2 ชม. ครับ เขาจะจอดให้ตอนผ่านไปแล้ว 1 ชม. โดยรวมผมว่าโอเคเลยนะครับ บัสคันใหญ่ นั่งสบาย ถนนดี ที่ปูซานนี้เราพักที่โรงแรม Best Louis Hamilton Hotel Gwangan อันนี้โดยรวมก็โอเคแหละครับ แต่มีปัญหาคือ 1. ไม่มีอาหารเช้า 2. ไม่มีซักผ้า ต้องออกไปซักร้านใกล้ ๆ 3. จองห้องวิวชายหาดไว้ คือก็เห็นหาดก็จริง แต่ว่าตึกข้าง ๆ บังไปครึ่งนึง เลยเห็นไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ 😅
20 ต.ค. 66: ป่วยที่ปูซาน
ตั้งแต่อยู่ที่ควังจูผมก็เริ่มป่วยนิด ๆ วันนี้ตื่นมาคือหนักเลยครับ เดินลงไปกินข้าวเช้า กลับขึ้นมาก็สลบยาวทั้งวันไม่ได้ไปไหนเลย สรุปทริปปูซานคือได้เที่ยวปูซานแค่วันเดียวจากที่แพลนไว้ 3 วัน 55
21 ต.ค. 66: เที่ยวปูซาน
วันนี้ผมเริ่มฟื้นแล้ว หลังลงไปกินข้าวเช้าก็เลยออกไปเที่ยวครับ ส่วนกีกี้มีงานอยู่ที่ห้อง
ชายหาดควางอันลี (Gwangalli Beach)
เราพักแถวหาดนี้ ก็เลยลงมาเดินดูซักหน่อยครับ
หมู่บ้านวัฒนธรรมคัมชอน (Gamcheon Culture Village)
ที่แรกที่ไปคือหมู่บ้านวัฒนธรรมคัมชอน แต่เดิมเป็นกึ่ง ๆ ชุมชนแออัดที่อยู่อาศัยของผู้ลี้ภัยสงครามเกาหลี ค่อนข้างโทรมพอควร ช่วงปี 2009 ทางรัฐบาลก็เลยเชิญชวนศิลปินเข้ามาร่วมกันสร้างสรรพื้นที่บริเวณนี้ เลยออกมาเป็นแบบในปัจจุบัน ถ่ายรูปมาก็สวยเลยล่ะครับ
ชองซาโพ (Cheongsapo)
ดูหมู่บ้านเสร็จ เดินทางต่อไปดูรถไฟแคปซูลครับ ห่างกันมาก คนละฟากของเมือง เหมือนจะร่วมสองชั่วโมงได้กว่าจะถึง 55 จะมืดแล้ว
22-23 ต.ค. 66: เดินทางไปอินชอนและกลับไทย
วันนี้เราเดินทางกลับไปที่อินชอนเพื่อขึ้นเครื่องกลับไทยครับ จริง ๆ ผมก็สงสัยนะว่าไม่น่าซื้อตั๋วแบบไปกลับเลย จริงอยู่ว่าตั๋วแบบไปกลับที่เดียวกันมันถูกกว่า แต่อันนี้ต้องเสียค่ารถไฟไปอินชอน แถมต้องเดินทางตั้งหลายชม. รวม ๆ แล้วมันก็ไม่น่าจะคุ้ม แต่ใจนึงตอนนั้นที่จองแบบนี้ก็เพราะอยากลองนั่งรถไฟความเร็วสูง KTX เขาด้วยแหละครับ ซึ่งสรุปไม่ได้นั่ง 555
อันนี้ก็เป็นบทเรียนชีวิตอย่างนึงเลยว่าต่อไปไปไหนให้จองล่วงหน้า คือผมเห็นรถไฟ KTX จากปูซานไปโซลมีแทบทุกครึ่งชม. ก็เลยคิดว่าไปซื้อเอาที่สถานีก็ได้มั้ง สรุปเต็มถึงรอบสามทุ่มครับ แล้วคือจุดฝากกระเป๋าของสถานีก็เต็มหมด จะฝากกระเป๋าไว้แล้วออกไปเที่ยวไม่ได้เลย อีกอย่างคือไม่อยากไปถึงดึกมากด้วยเพราะวันต่อมาจะบินแต่เช้า เลยจบ KTX
แล้วรถไฟที่เหลืออยู่ก็มีแค่แบบตั๋วยืน ตอนแรกผมนึกว่าตั๋วยืนนี่คือรถไฟแบบไม่ได้ล็อคที่นั่ง นั่งตรงไหนก็ได้ สรุปไม่ใช่ ตั๋วยืนคือยืนจริง ๆ คือจะไปอยู่ตรงไหนก็ได้บนรถไฟนะ แต่ว่าไม่มีที่นั่งให้ แล้วรถไฟความเร็วธรรมดาจากปูซานไปโซลนี่คือ 5 ชม. สรุปคือผมกับกีกี้ได้นั่งตรงบันไดขึ้นรถไฟไป 5 ชม.ครับ 😅
จริง ๆ ถ้าในรถมีที่นั่งว่าง เราก็สามารถไปนั่งได้ ถ้ามีเจ้าของที่มาเราค่อยลุกให้ แต่ในทางปฏิบัติจริง มันว่างแบบสั้นมาก ๆ ที่นั่งไหนว่างปุ๊ป พอจอดที่สถานีก็จะมีเจ้าของมานั่งทันที ก็นับว่าเขา optimize การนั่งได้สมบูรณ์ดีทีเดียว แต่คนไม่มีที่นั่งก็คือไม่ต้องนั่งเลย 55 พอผ่านไปซักพักเลยขี้เกียจไปนั่งแล้ว นั่งตรงบันไดไปละกัน
ที่อินชอน เราพักที่โรงแรม Hotel Ora Incheon ใกล้ ๆ สนามบินเลยครับ ตอนเช้ามี shuttle bus ไปส่งให้ แต่เป็นรอบ ๆ นะครับต้องมาให้ทัน ถ้าออกเช้ามากเขามีข้าวกล่องให้ไปกินด้วย โดยรวมก็โอเคเลยครับ โรงแรมใหม่ สวย สะอาด
ก็จบแล้วครับสำหรับทริปเกาหลี 10 วันนี้ ไว้พบกันใหม่ในทริปหน้าครับ 😄🙏
